1-
Dikiş tutmaz yaralar taşıyorum
Kabuk bağladıkça tuz basıp sulanan
Kendi kendine pansuman edilip iyileşen
Hayatın sunağın da zamanın akışına inat
2-
İnsanları tanıdıkça kendini seveceksin
Yalnızlığını
Özgürlüğünü
Düşüncelerini
Sana ait olan her şeyi seveceksin
İnsanları tanıdıkça...
3-
Bir sen anlardın beni
Birde içimi döktüğüm şiirlerin
Şimdi sen anlamaz oldun
Bu şiirlerden kopuşun adıdır
Kendi sesimin rüzgarıdır
Sessiz bir gecenin içine fısıldayan
Yüreğimin çığlıklarıdır
4-
Sonra her şey değişti
Kimse eskisi gibi olmadı
Zaman yine geçip gitti
Hayat yine devam etti
Sonra sonra sonrası
5-
Oysa çok yalnızdık
Yapayalnız
Birbirimize azıcık yaklaşmış olsak
Çok şey değişebilirdi
Değişmedi
Çünkü hükmü verilmiş bir yalnızlığın cetveline işlenmiş duruyorduk
Düzeltilmesi ve hesabın tutmasına olanak yoktu
Bu denli yalnızdık kendi içimizde
Bu denli uzaktık birbirimize
6-
Yoksun işte
İçimde kaynayan denizler
Kıyılara vuruyor hüznünü
Ve yoksun işte
Yokluğunun adı konulamıyor
İçten içe çöküş bunun adı
Boşluğa sürükleniş devamı
Yokluğuna isyandır
Kayıt Tarihi : 20.10.2018 12:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!