Kırgın tabak Şiiri - Mehmet Karaca 2

Bekle! Daha unutacağım seni.
Pişman olduğum önceki günüm.
Ertesi gün hatırlanılsın istemediğim anımsın.

Umrunda olmadığımı bilen ben,
Yılmadan, silinene kadar yazacağım seni.
Başka zaman da başkasını yazmama ümidiyle.

Nasıl da kandım,
Hep kişiliğimde aradım nedeni.
Nefes aldıkça anlıyorum.
Sadece yıllar sonra hatırlayacağın bir nesnen olduğumu.

Şuan kitap okumak, ders çalışmak, eğlenmek isterdim mesela.
Yaptığım şeyden zarar görmeyeceğim bir şey yapmak isterdim.
Belki de sen çaldın başarılarımı.

Bir porselen tabak gibi kırdın kafa tasımı.
Ben şokundayım.
Parçalarımı arıyor insanlar.
Tekrar yemek yiyebilir miyiz diye.
Olayın sonrasında değil de öncesinde kaldım ben.
Bırakın öyle kalsın diyorum.
Onlar aceleyle çabalıyorlar.
Yemek yemek istemiyorum.

Sanki canını sıkan müşterindim.
İlgilenmek sana ızdıraptı.
Kendimi bir kalıba sokacak olsaydım.
Aşkın gücü herşeye yeter diyenlerdendim bir zamanlar.

Ben değiştim ve onlar,
Sonradan anladılar o tabaktan yemek yiyemeyeceklerini.