Kırdınız Kanatlarımı Şiiri - Ferda Çalışkan

Evcilik oyunlarımda kaldı gülüşlerim
Yürümeyi öğrendiğimde bıraktınız elimi
Aldığınız son oyuncağa hapsoldu düşlerim
Koşmayı öğrendiğimde burktunuz bileğimi

Bir gün son kez oyun oynadım sokakta
Ve gökyüzüne umutla bakan gözlerim gitti
Bir gün son kez heveslerle uyudum yatakta
Ve balonlarla oynayacak yaşlarım bitti

Bir gün son kez nazım geçti size
Ve kısıldı umutlarımı haykıran avazım
Bir gün hayallerim üşüdü sizden
Ve anladım sizdiniz kaçtığım o ayazım

Hissettirmediniz ama hep vardınız
Tutunacak dalım yokken elimi bıraktınız
Bahar bekleyen yüreğime hep kardınız Esirgediğiniz sevgiyle umutlarımı yaktınız

Çocukluğum ağlıyor içimin en viran yerinde
Onun gözyaşına dokunamıyorum ben
O affeder mi bilmem, acı derinde kan yerinde
Onun yaralarını unutamıyorum ben

Gidiyorum şimdi güneş nedir bilmeyen sabahlarla
Gidiyorum yalnızca bana suç olan mübahlarla
Ruhumun duvarlarını her an çatlatan bu ahlarla
Sırtınızdan sırtıma yük ettiğiniz tüm günahlarla...