Kılıbık Diyemez Bana

KILIBIK DİYEMEZ BANA
Hiç kimse kılıbık diyemez bana,
Sabahın köründe bıçak bilerim.
Sofra kurar; uyanmadan asena,
Çayı demler, ekmeğini dilerim.

Kahvaltı yapılır kabı kaşığı,
Toplayıp yıkarım tüm bulaşığı,
Gün doğarken söndürerek ışığı,
Yerleri süpürür, camı silerim.

Bostan eker, hasat eder ekini,
Satar satmaz hazırlarım çekini,
İkindiden sonra yapar kekini,
İkram eder çiçekleri sularım,

Kılıbık değilim, ehliyim geçim,
Yaptığım işlerden rahattır içim,
Hanımıma derken şekerim cicim,
Ayrık otlarını zevkle yolarım.

İki olmaz hanımımın dileği,
Önüne koyarım, kiraz çileği,
Börek ister, kapar teşti eleği,
Yoğurmadan evvel unu elerim.

Ocakta pişerken bulgur pilavı,
Çok iyi bilirim kıvamı tav'ı,
Destur alır çeker iken şınavı,
Kuru soğanı ikiye bölerim.

Gördüm mü hanımı suratı asık,
Dağılmasın diye kafa, göz kasık,
Dışarı çıkarım nefesi kısık,
Hava alır için için gülerim.

Üç günlük ömürdür şunun şurası,
Eksik olmaz elden kasaturası,
Emir verir iki vakit arası,
Taklit yapar kuzu gibi melerim.

Müçtehit olarak severim uz'u,
Kavunu, karpuzu, eriği, muzu,
İkram eder nane, ıtır, yarpuzu,
Gönül alır, aklını da çelerim.

İsmet Murat(Müçtehit)
Halk Şairi