Yalnızlığının getirdikleriyle götürdükleri arasına kurduğun köprüler üzerinde yürüyüşlerim... Aşkın hangi basamağı kırıklığını yansıtırsa oradan düşüyorum içeriye ve içerisi boşluk, çekiliyorsun sığlığından, dokunuşların dilleniyor senliğinle… Yıkılmaz sanılan surlara gedikler açılıyor, aşkın kapısından geçişlere…
D/üşüyorsun yalnızlığına dokundukça
Sağanak olup yağmışken düşlerime
Hangi aydınlığa döner yönüm
Ki yönüm sendin, senden yanadır seslenişim
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta