Keramet Nerede? Şiiri - Gül Sıla

Tüm umutlarım tükenmişti,
Hayata küstüğüm gibi,
Kağıt ve kaleme de küsmüştüm
Yazmayı çıkarmıştım hayatımdan .
Hüzün keder bir yük misali omuzlarımdaydı.
Yazmak içimden gelmezdi,
Ne yazacağımı bilemezdim.
Kelimeler boğazıma düğümlenir çıkamazdı
Peki sonra ne oldu?
Ummadığım anda!
Sen çıktın karşıma
Bir ışık oldun dünyamı aydınlattın.
Kalem kağıt geldi aklıma.
Tozlanmış rafımdan aldım.
O an anladım ki!
Keramet kalemi tutan elde değilmiş,
Keramet sol yanımdaymış.
Sol yanım kaleme yön verirmiş.
Boğazıma düğümlenen kelimeleri çıkaran nefesim değil,
Kalbimdeki aşkınmış