Kendime Kaldım Şiiri - Emine Başa

Gittin ve ben kendi yüzümle kendime kaldım
Yüzümde en terkedilmişinden bir şehir
Viranesi çok, bulutları kasvetli, kuşları kanat çırpmıyor
Callas çalmıyor radyolarında
Denizi çekilmiş, dalgası uzaklara gitmiş
Kim bilecek senin bir deniz yıldızı olduğunu
Onun da sözcükleri suya çizilmiş
Sesi alınmış sokak çocuklarının
Polis telsizlerinde toplanma anonsu
-Bütün aşıklar meydana
Sadece bir fısıltı yerin altından
-Git, burası sana göre değil
Burada aşıklar tutuklu
Özlemek suç
Sevmek suç
Sevişmek suç
-Git, her yerde parmak izin
Uzak şehrin mülteci yasaları kurtarır seni

Gittin ve ben kendi yüzümle kendime kaldım
Yüzümde uzak şehrin gidilmesi zor yolları
Engebeli, tozlu, inişli, çıkışlı
Yorgun düşürür, taşıyamaz umudu
Yırtılır defterdeki bir sayfa
Kaybolursun, öylece kalırsın yolun ortasında
Kim bilecek senin bir adres olduğunu
Onun da söyleyeni bulunmaz sorsan
Sadece bir fısıltı yerin altından
-Git, burası sana göre değil
Burada adresler karmaşık
isimlerin eksik harfleri
Kapı numaraları silinmiş
-Git, postacı nereden bulacak aşkın izini

Gittin ve ben kendi yüzümle kendime kaldım
………
Emine Başa