Kendimden içeriye Şiiri - Selda Erşahin

Kendime uyandım bu sabah
Selam verdim bir asker gibi
Hal hatır ettim
Nasılsın iyi misin ?
İyi olmak ezberiydi biz de
Aynaya baktım uzun uzun önce gözlerime Dedim birkaç yıl içinde kaç şehri yıkadı bu gözlerin
Sonra göz altıma indim  saydım tek tek bir ,iki, üç ,dört
Çorak topraklar gibi çatlak,çatlak
Dört ayrı bir kıta
O kadar uzağa gitme be Selda dedim
Her bir kıvrımında kaç ton anı biriktirdin kaç ton hatıra ve acı
dört ayrı evre gibiydi ömrümün
Elma gibi yanakların var, al al derdi eş ,dost, akraba ve de  büyüklerim
Gül kokulu dudaklarım
Ne kadar uzak şimdi o sesler kulağıma
Sonra dur dedim kendime
ne o acıyan sözler
Ağzının üstüne tokat atar şimdi annen küfür etmek gibiydi, yasaktı kendine acımak
Annen mi öğretmişti
Erken yaşta öğrendik biz büyümeyi
erken olgunlaşan meyveler gibi
kendi başımıza öğrendik dik durmayı, eğilmemeyi ,yaşama direnmeyi
Kim vermişti , kimden mirastı bilmiyorum ama
Allah razı olsun kendisinden
Biz sofradan yarı aç kalkan çocuklardık
Ne saçlarımız okşandı, ne de yüreğimiz
Son anda kordonumu kestiler
Varlıkla yokluk arasında
İstenmeyen dördüncü çocuğum ben
O an yaşam kesti ciğerlerimi
Acı acı böğürdü içimde
Hala ara sıra duyuyorum sesini
Ne zaman girsem kendimden içeriye..