Kemal Yazan Şiirleri - Şair Kemal Yazan

Acılar içinde yürüyorum hıçkırarak
Söyle...ne kazandın kalbimi kırarak
Bir gün düşeceksin yollara
Yardımsız,hem de ismimi haykırarak.

Altın çamurlansa da değer kaybeder mi

Başın öne düşşede yüreğin dimdik
Karanlığa boşaltacaksın içini vuruşarak
Yanlızlığını paylaşacaksın kardeş gibi
Gecelerin kör ışığına kavuşarak

İki Damla yaş gibi düşerken yanağıma

Gökkuşağından renkleri toplarken
Gönlüme ayışıklarını yığdırıyorum
Gözlerime baktığımda çimen gözlüm
Ben dünyayı içime sığdırıyorum.

Yüzünde açan çeşit çeşit gülleri

Bazen hayat tüm yapılanları silmek ister

Ama sevgi de ilmek üstüne ilmek ister

Bir yandan pır pır ederken yüreğin

Sırrı dökülmüş aynalar misali
Seni beynimden de silip atacağım
Bir daha hiç açmamacasına
O kirlenmiş sayfayı kapatacağım.

Nurlu ufuklar gibi parlak ve beyaz

Kurban nasıl bakıyorsa celladına
Nasıl titriyorsa içi,tıpır tıpır öyle
Bende yazıyorum adını yüreğime
Bir tek seni,hemde tövbeyle.

Resmini çiziyorum hayallerime

Tutuyor acılarımı, dizginliyorum
Ben seni yüreğimle izliyorum
Hayalini gömdüm en derine
Hazine gibi içimde gizliyorum.

Karanlıkları aştık ya,el ele birlikte

Yüzünde açan gülleri
Hiç bir vazoya koyamıyorum
Doldurmuşum seni yüreğime
Kokluyor ama doyamıyorum.

Kır çiçeklerinin rengi gibisin

Çıldır istersen,yılların buna aklı ermez
Özlesede yoluna kırmızı halılar sermez
Neysen o sundur değişmez
Aynalar sana bakarken beni göstermez.

Beyazlarken saçların zamana diretmez

Geceler feryadı kolversede aldırma
Kayıp zaman,umudun sesiymiş
Bakılınca görülmezmiş ama
İnan...beden ruhun elbisesiymiş.

Hayat akıyorken gözyaşı gibi