Hayatın başlarında, yürürken adım adım,
Sevgini ve öfkeni, birlikte yudumladım.
Bana kızdığın zaman, tenhalara çekilip,
Kavga edip kendimle, gizli gizli ağladım.
Sevgini ve öfkeni, birlikte yudumladım.
Mehtap gibi doğuver, suda parlasın yüzün.
Tebesümünle erir, biter gönülde hüzün.
Güneşi hiç aramam, varsın olmasın sabah,
Senin aksin durdukça, ne hükmü var gündüzün.
Her zaman sakin olan, bu mahalle arası,
Şimdi karmakarışık, sebep cenaze yası.
Yüzü bitkin kadınlar, ağlıyor hıçkırarak,
Kalpleri harab etmiş, bu beklenmedik firak.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!