Yaşarsın neşeyle yalan dünyada
Gülersin kahkahayla gülünç olayda
Yaşasan en güzel köşkte sarayda
Sonunda ölüm var bunu unutma.
İster işçi ol, istersen paşa
Küçücük bir çocuktum
Ne açtım ne de toktum
Şu hayat romanında
San ki ben hiç yoktum
Karanlık ve soğuk evim
Kaybolmuştu bilyelerim
Çocukluğumun geçtiği ev
Daracık merdivenli,
Küçük avlulu
Karanlık bir ev.
Sanki güneşle küsmüşçesine
Soğuk ve nemli evimiz
BIRAKTIM
Çocukluğumu
Tekerleksiz,oyuncak arabamın yanında
Seyhan ırmağının kıyısında
Her gün uyuduğum
Ayağı kırık somyada bıraktım
Anaların gözyaşları
Kalır sanma yanına
Ne olacak bilirmisin
Kim çıkacak yarına
Bir bedeli olacak,
Gözlerim sana ağlamadığı gün
Bilki bu aşkın bittiği gündür
Hüzün şarkıları çalmadığım gün
Bilki seni unuttuğum gündür.
Ne telefonun Ne kapın çalmadığı gün
Bir gün çocuk olacağım
Masmavi gökyüzüne
Gözümde yaş olmadan
Üşümeden,aç kalmadan
Umutla bakacağım
Ne Sadabad'ın köşkü
Ne içinde yaşayanlar
Ne kaldı geriye
Ne kaldı söyle
Babil'in asma bahçesinin
Gölgesinde yaşayan
Gecenin bir yarısı
Sahil sessiz ve sensiz
Üzerime gelir dalgalar
Şuursuz ve düzensiz
Üzerimde hediye ettiğin
Sen kokan gömleğin
Hasretime söz geçmiyor neyleyim
Sanki sensiz bir virane yerdeyim
Bu hasretin bittiği gün sevgilim
Bilki gözlerindeyim o an sendeyim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!