Kemal Çakır Şiirleri - Şair Kemal Çakır

Artık
ne diyeceğine aldırmıyorum:
ister sevmiyorum de,
ister bağır,
ister tokatla,
istersen aşağıla beni…

Açılır açılmaz kapandı renk renk çiçekler
Ne rüzgar aldı nasibini ne de medeniler
Koklanmadılar bir kere ki, nedeni belli
Bakışlardan korkup kapandılar temelli.

Eğer açık kalsalardı uzunca bir zaman

Öyle bir yere koymuş ki yapımcı seni
Kalbimin mihenk taşısın.
En çok sevdiğim dört kişiyi sıraladım
İnan ki bana liste başısın.

Ağustos 2000

Ey! Kendisini özgürlüğe, insan haklarına,
Demokrasinin yerleşmesine adadığını söyleyen caniler;
Ey! Sözlerinden ne dediğini anlayamadığımız ölüm tüccarları;
Ey! karanlığın görünmezliğinde aydınlıktan söz eden karanlık düşünceler…
Biraz dürüst olun, biraz demokrat, daha çok da insan…

İnan bana güzelim;
Sensiz olduğum her an
Akıp gidiyor gözlerimde zaman.
Ne kadar derine nakşetmiş de olsam seni
Yılların acımasızlığında

Hani bahar geldiğinde coşar ya tüm
Tabiat
İşte öyle coşku doluyum ben de.

Hiç kıpırdanma görmüyorum sende
Heyhat!

Duman çökmüş şu dağlara
Bunda şaşılacak ne var?
Gizlenmiş o devasa güç
Bir gelinin giysileri ardına.
10.06.2001

Bildiğin gibiyim;
bıçak sırtında bir yoldur aldığım
akrep yuvasında almışım soluğu
derin bir sessizlik
anlatılmaz bir yorgunluk içindeyim.

Zor da olsa yine sabah oldu,
yine kuşlar uyandı,
güneş doğdu bu güzel beldede.
Her şey gün ışığında yerini aldı;
kimi neşede, kimi kederde
Ama sen yoksun her ikisinde de.

Yer gök bana küstü de
Sebebini sormadım.
Dedim mutlak suç bende
Hiç üstünde durmadım.