SÜRGÜN
Yıllar var ki gözlerinin sürgünüyüm
Ya bağışla suçumu, ya öldür beni.
Yada tutuklanıp, dudaklarınla kelepçeleneyim
Gözlerinin derinliğine mahkum et beni.
Güçlükleri yenmek gerek
Üzerine giderek olanca güçle
Pes etmek de ne demek
Zaferi yaşamak varken öğünçle.
Gönül sarayımın bekçisi sensin
Biran bile olsa terk edemezsin
Anahtarı sendedir çok iyi bilirsin
Kayıp ettiğini söyleyemezsin.
23.11.2001 Kemal ÇAKIR
Önce:
Pırıl- pırıl bir gökyüzü,
Ayna görüntülü su idin.
Şimdi:
Çirkefliğin, rezaletin içyüzü
Sen nasıl bakarsın bilmem ama
Kıskanıyor gözlerimden, gözlerimin sahibi seni.
Sen nasıl tutar, nasıl tararsın bilmem ama
kıskanıyor ellerimden, ellerimin sahibi seni.
19.03.2001 Kemal ÇAKIR
Dön gel karanlıktaki yalnızlığım, dön gel.
Görünmeze boya, seni saran korku çemberini
Sırtına güneşi, alnına bulutları al da gel
Dost edin onları korkuya inat.
Serinlesin acıların zıpkın gibi güneş altında
şöyle bir bakıyorum edanıza tavrınıza
sanki sıra dağları yaratan sizsiniz
acaba hiç getirdiniz mi aklınızın ucuna
siz aşağılık kompleksine girmişsiniz.
Ne zaman bir kuş görsem iğrenirim, çünkü
Unuttuklarını hatırlarım göklerin özgürlüğünü,
Basit çıkarlar uğruna bizlere teslim oluşlarındaki körlüklerini
Süs eşyası, soytarı olmayı marifet saymanın rezilliğini
Öcü gördükleri insanlarla tarifsiz beraberliklerini
Hiç beğenmem ve yakıştıramam onlara.
Sevmiş göründün ama, asla sevmedin zerre kadar
aşık ettin birden bire kendine utanmadın zerre kadar
ezberlettiğin sözlerini unuttun, hatırlamadın zerre kadar
insanlık nedir, aşk nedir inan ki bilmiyorsun zerre kadar.
Ruhun acımasız kötülüklerle donanmış silmiyorsun asla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!