Keke Şiiri - Derya Avşar

Uçurumun dibindeyim keke
İnsanların yırtılmış ar-damarları
Kanı temiz akan, yok be keke…
İnsan yüzü arıyorum,
Arasına sıkıştığım bu kentte,
Ben kendimi arıyorum.
Matruşka suratlar görüyorum.
Hangi kentin misafir evladıyım?
Hangi şehre bedel biçilmişin cellâdıyım?
Ben kimim? Söyle be keke...
Gözlerimi astığım tavandan indirebilir miyim
bir-iki can?
Hangi uçurumun dibindeyim keke?
Bir görün gözlerime görün ki…
Okyanuslar aşabileyim dilindeki türkü ile...
Ben kendimi bulayım.
Kırılgan bakan gözlerime yaş düşerken
Dönüp arkasını yar giderken
Ellerim ellerinin sıcaklığını ararken
Yârin hayalini her an düşlerken
Yüreğim olduğu yerde soğurken
Bin yıl geçmiş sanki keke...
Ben hangi dünyanın hangi insanıyım!
Mecnunlar, Leylalar kavuşmayı bilmezken
Ben, beni saran bu sevdaya âşık,
kimi bekliyorum ki de bana ey aşk...
Uzakta gölgeler belirir,
Hayal gibi geçersin gözlerimden
Ne esersin, ne gelirsin
Bilmem ki mecnunum sen neredesin?