Kazım Uzun Şiirleri - Şair Kazım Uzun

Neden sızlanırsın yüreğim
Döşünde yok diye durağım
Yanık kokar mıydı türküler
Bitmeyen hasret olmasaydı

Sel olup akarak sözünde

YANI BAŞIMDA ÇARPAN YÜREK

Bal damlası düşmüş dile
Tanımayan da böyle bile
Benzerdin dikensiz güle

Umutsuzlanma

Fakirim bellersin param yok diye
Umudun yittiyse baksana aya
Sözlerim ortaya gönüller duya

Kırılacak kalem de kalmadı artık
Cümlenin sonuna ansızın vardık
Bak paragrafların uçurumunda
Şaşkın ördek gibi öylece durduk

Gün olir güneş doğir
Bakirem ki tepemde güneş yakir
ama yine de ısınamirem,üşirem,
sen yoğusan güneş neme gerek
Sen gelmirsen ben hem yanirem hem titrirem

Şimdi Nerdesin;
Sevdiğim helalim evimde direk
Dedirtme mazluma ol yaradanım
Ne samanlık kaldı bak nede merek
Bende yalnız kaldım yâr sıradanım

Şöyle bir düşünün şu geçen yılı
Acı mı? tatlı mı? nasıl izleri
Bin bir meşakkatle alınan yolu
Yürümek çok mu yordu sizleri

Bırak dalında çiçek olayım
İsterse ayazdan solayım
Ya da ben meyvesiz kalayım
Yeter ki senle dolsun dünyam

Ölüm gibidir bana hasretten ayrı durmak
Ben eylülüm bilirsin hazanla barışığım
Bize yazılmış gülün dikenlerini sarmak
Gün doğarken vuslata acıyla karışığım

Hiç terk etmez sılamı unutturmaz vesselam

Hani almıştık ya ayaklarımızın altına
Ufacık tefecik bırakmıştık
Oysa koskoca bir kentti
Pire gibi yapıp
Ezmiştik feleğin prangasını
Dar etmiştik yolları da