Bir adam vardı, Dolmabahçe' ye doğru bakmakta,
Göğsünde bir madalyası, ne varki ağlamakta.
Savaşımı hatırladı, acı çektiği belli,
Yaşını sormadım ama, vardı kırkdokuz-elli.
Eline alıp öperken onur madalyasını,
Sen oldun terkedip giden,
Ben aşkı bulduğum da.
Hani, zehir olsa elimden,
İçerdin bir yudum da.
Her acımda seni gördüm,
Gelenle,
oldum arkadaş.
Gidenle,
oldum arkadaş.
Hiç koşmadım peşlerinden,
yürüdüm yavaş yavaş.
Gülme nedir bilmiyorsam,
İçin için ağlıyorsam,
Her köşede sızıyorsam,
Sebep oldun utanasın,
Sen de Allah'tan bulasın.
Bir merhamet hiç değil, büyük bir sevda ile,
Bana birgün dönecek, aşkı dünya görecek.
Özlemi, hasretiyle, o büyük aşkı ile,
Elbet bir gün dönecek, aşkı dünya görecek.
Ağarmış bir tan vakti, belki gün batımın da,
Bakma, mahzun durduğuma,
Sıra bana da gelecek.
Bakma suskun olduğuma,
Adım dağlar devirecek.
Bir dost, tutmadı elimden,
Nedir günahım Allah'ım,
Gözyaşım durmaz akar.
Beni, sen değil Allah'ım,
Bir vefasız kulun yakar.
Koşsam ardından durmayan,
Severken terk edilsem, inan güzelim,
Hasretin olur benim, ölüm nedenim.
Hiç mi yüreğin yanmaz, ağlamazmısın?
Cemre gibi toprağa düşse bedenim.
Yığılıp bir kenarda düşünmez misin?
Uzak kaldım anam uzak,
Kader kurdu bana tuzak,
Ördüğün o yeşil kazak,
Saramadı çok üzgünüm.
Deremedim güllerini,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!