Kazim Öztürk 2 Şiirleri - Şair Kazim Özt ...

Yıkım Ekibi!

Sevgi dolu dünyayı,
Güzel güzel hülyayı,
Yerle bir etti,
Yıkım ekibi!

Hayat ilkedir, hayat ince,
Düz bir çizgi elif misali,
La’lar, illa’dan önce,
İşte insanın hali..

Başlangıç kokuşmuş bir su,

Huzur!


Evden; “elveda” diyerek çıkıp,
Bir daha döner miyim, dönmez miyim?
Helal rızık getirmek için, besmele çekip,

Gönül Diliyle

Ağaçlar “Hu” çeker gönül diliyle,
Her varlık zikreder kendi haliyle,
Kainat tespihte “Allah” yadiyle!
İnsanlar yönelir hal ü kaliyle!

İnsan!

Takvim ömürden kopan bir yaprak,
Her an taputu tanıyor insan,
Yere çalıyor bu kara toprak,
Günah yüküyle yanıyor insan!

Ne hale Geldik?!

Zaman çaresiz, dayanılmaz hal,
Bu ağır yüke, yetmiyor mecal.

Âdemler yasta, dertli bu insan,

Küçük yaşta öksüz kaldın mı?
Annesiz, babasız yetimliği tattın mı?
Başkaları; Anne, baba derken,
Ben, bu isimlerin ne anlama geldiğini,
Beynimde çözmeye çalışıyordum...
Annenin; merhamet abidesi,

Eriyip Gideceksiniz!

İslam geldi, Müşrik kudurdu;
Osmanlı geldi Haçlı kudurdu;
Türkiye dirildi, Batı kudurdu…
Kudur kudurabildiğin kadar,

Ermenilere

Tarihte katliamla ayyuka çıktın,
Evlere bomba atıp hanüman yıktın,
Hamile kadınları öldürüp yaktın,
Yaptığın zulümlerin hesabı yakın!

Eser!

Her eser bana heyecan verir,
Okuyana can verir, kan verir!
Her cümle, her kelime kendi tadında,
Bir şeyler anlatır gizli feryadında!