Biz banliyö yolcuları
dura kalka çekeriz hayatın ağır yükünü
o nedenledir ki
duraktır istasyonumuz
vagondur kompartmanımız
kısadır
gözyaşı akardı bir zaman önce
bu göz pınarlarından
önceleri oluk oluktu
giderek azaldı
gün geldi iki damla için
iki gün beklediğim oldu...
sen
mevsimlerin yedi vereni
dağlarımın kardeleni
ovaların bitki örtüsü
yaylaların kekik kokusu
ırmakların balığı
hıçkırıklara tutundum önce
sonra
gözyaşlarımda bıraktım kendimi
doludizgin yalnızlığımda
bir bendim ağlayan
çığlık çığlığa
dost
derde derman olandır
geceleri aydınlatandır
dost
uzakları yakınlaştıran
sızıları dindiren
gecemin yıldızı
günümün güneşi
soframın bereketi
susuzluğumun
toroslardan fışkıran
hayat suyu
esmerin böylesi
ne görüldü/ ne duyuldu
esmerin böylesi
ne yazıldı/ ne çizildi
esmerin böylesi
ne tadıldı/ ne yenildi
yüreğindeki
sevgi bankasında
bir yıl vadeli bir hesap açtırsam
ne kadar sevgi faizi alırım!
karun'un hazinesinden
biraz yüklüce bir
Veysel oldum
toprağa sığındım dost diye
Nazım olup memleket aşkıyla yandım
Bolu Beyi'ni dize getirdim köroğlu iken
Ferhat olup
Demirdağ'dan şehre suyu aşırdım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!