Dün hayat doluydum.
Bugün hayattayım ve çok doluyum.
Yarın hayatta olmayacağım.
Biliyorum, yüküm ağır olacak...
Omuz atacak dost arıyorum.
Saygılarımla...
Ben Mustafa Kemal.
Ay ışığı ektim, karanlıklarınıza.
Bir kaç yıldız ektim,
Belki toplarsınız diye...
Gonca güller ektim bahçelerinize,
Memleketimin kır çiçeklerini ektim.
Her akşam ay doğardı, karanlıktan geceye.
Sabah güneşle doğdu, yıldızlarımı çaldı.
Yıldızlar sır oldular, döndüler bilmeceye,
Bir sevgilim vardı, onu da yadeller aldı..
Aşka dair yaşamak, aşığa dipsiz kuyu,
Sevgili anam..!
Bilmem hatırlar mısın?
Dokuzyüz atmış yedi senesinin sarı kirazında,
Sana acı çektiren çocuk var ya,
İşte, ben o çocuğum,
Hiç değişmedim ana.
Her şeyi az istiyorum.
Mutluluk seni bile az.
Düşmesin kimsenin gözü,
Darda kalanlara verin çoğunu.
Mavi gözlü çocuk ta;
Unutsun yoksulluğunu…
Ellerin bir tabancanın kabzası kadar soğuk,
Bakışların kurşunlar kadar sıcakken,
Sevmiştim seni.
Belki bende olmayan yanlarındı,
Beni sana yaklaştıran.
Kendimi sende bulduğumu sanmıştım.
Ürkek gecelerin karanlığında,
Gece kuşundadır, benim yalnızlığım.
Geceler her sabahla aydınlansa da,
Bitmez uzun yoldur, benim yalnızlığım.
Ne içim ürperir,
Ey gecelerin dostu!
Karanlıklar ülkesinin umarsız kırallığı.
Yosun kokulu mağara tavanlarına askıntı olan hayat,
Su kürede çağlayan sular bilir seni.
Sense yeryüzünde akan nehirleri tanıyamazsın.
Nehirler ne renktir?
Dün Emine'yi gördüm rüyamda.
Gurbette Emine'yi.
Allı yeşilli entarisi
Oyalı yemenisi.
Salep topluyordu,Kurt dağı'nda
Dün Emine'yi gördüm,
Güneş dökünce incilerini,
Sabaha perde perde.
Gecenin efkarı bir sır olur içimde.
Ve gül yüzlü yarınlar düşlerimde.
Hüzün solan yapraklar gibi
savrulur sonsuzluğa.
Bana mutlu şiirler yaz diyorsun
Sen mutlumusun?
Birden bağırdığımı söylüyorsun,
Sen bağırmıyormusun?
Niçin yazdığım şiirleri,
İçten okuyorsun.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!