Kaybolan anılar Şiiri - Kpt Yılmaz Bektaş

Üç günlük müdür gerçekten dünya
Dün, bugün ve yarın mı var yalnız
Dünün yoksunluğu dünde mi kaldı
Bugün başka mı artık yoksulluklar?
Geçmiş; çoktan silinirken hafızalardan.
Zerafeti de bir bir kayboldu anılardan.
Duvardan duvara bir değerdi, o el halıları,
Boğazın dalgalarına inat yaşayan yalıları..
Yüksek duvarların geniş bahçelerinde
Üç katlı açık mavi boyalı köşkler de
Meyve ağaçlarının çiçekleriyle bir bir soldu
Karakışların sert rüzgarlarıyla olan oldu
Yok olup gitti anılarıyla birlikte tüm o köşk ve yalılar….
Oralarda ne artık sakinleri,
Ne de onlarla kaybolan sakinlikleri
Yerlerinde yeller bile esmiyor
Ot bitmiyor karıncalar bile gezmiyor…
Artık başımıza kalan koca koca betondan binalar…
Göçüp gidenin derdi, beni mi gerdi!
Köşklerde mi yaşadık sanki hepten
Yoksa şatafatlı saraylarda mı
Hayır tabiki de o değil asıl mesele!
Onlar başkalarının mirasıydı sözde
Mirasyedileri hepsini yediler ve tükettiler de
Asıl ranta kurban ettik hepsini bir yerde
Kültürümüzün zarafetiydiler nesilden nesile
Elden ele gözden göze iletilen
Yitip kaybolan ortak mirasımızdı
Geleneğimiz, göreneğimizdi…
Aslında geleceğimizdi!
Yok oldukça hepimizi de tüketen….

Yılmaz BEKTAŞ