Katlanmak katlamak kanatlanmak

Konuşmadan anladığımız
Eğlenirken birden ağladığımız
Testiden su içtiğimiz zamanlar
Katlanarak kanatlandık
Melek olamasak da insan, inan
Eski toprakmışız; iyi dayandık!
Gerçekler doğrulara devrediyor
Onlarcası, binlercesi, on binlercesi
Geçmişte kalmış, dönemiyor
Dönüşemiyor bariz dövüşüyor
Kendine iyi davranmamanın sonu:
Değerlerle değersizleşip kalmışız,
Tam da devrine uyandık şimdi
Kolaycılık ve kalaycılık revaçta
Alaycılığın biri bin para
Düşkünlüklerse olmuş moda
Değer mi hiç bilinmez!
Üçe beşe katlama zamanı
Kağıt katlama bir sanat mı?
Herkes kazanıyor galiba
O zaman kim kaybediyor?
Bu kumar ama!
Düşünüp geciken; ayıp ediyor
O hep kaybediyor!
Altta kalanın canı acıyor
Sırayla değil ki parayla
Yoksa da gel, yeter ki ilk gel!
Bir gün birileri ilk çıkagelmişti de
Bir koyup; üçü beşe katlayacaktı
Bize bir koydu!
Üçü başkaları aldı
Üçün biri de hep bize:
Sana, bana, ona kaldı.
Biz sonsuza katlayacakken
Donumuza kadar almadılarsa
Buna da şükür
Katlayamadığında katlanmak lazım!
Köklü bir çınar değil insanız
Kalp kırılır; en ince yanımız…
Hey dostum uyan
Kanatlanmışsın güya
Gördüğünse bir rüya
Bir yerin açıkta kalmış
Gerçekleri sanıyorsun!

Yılmaz BEKTAŞ