Kartal Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Bir kartal tünemiş,
Dik yamaçlarında bu asrın
Bir kartal tünemiş hüzünlü
karabulutlar kaplamış gökyüzünü

Kızıllığı kesiyor ufukta güneşin
Kartal kederli, kartal bitkin
Teleklerinden hışım akıyor
Yuvası talan edilmiş çünkü

Çakallar varmakta sefasına ânın
Köstebeklerle tilkilerle doruğunda hazzın
Bir araya gelmezler bir araya gelmiş
Oynaşıyorlar son düzlüğünde zamanın

Menzili bu acı ve bu figanın
Fırsatçılarla dolmuş, kansız ve hain
Taçlar takılıyor, rakslar yapılıyor
Yamaçlarında oba dolusu intizarın

Oysa her şey bir kanat çırpmaya bakar
Etekler tutuşur ova ayağa kalkar
Kurtlar bile tedirgin olur
Tilkiler girecek delik arar

Sana hiç yakışmıyor bu hüzün
Sen tünedikçe böyle süzgün, böyle üzgün
Ey haşin bakışlı kartalı obanın
Çırp kanatlarını göster herkese gücün

Atmacalar rol çalıyor yokluğundan
Baykuşlar itibar görür oldu çoktan
Akbabalar saltanat devşiriyor
Havalan artık ey asil kuş havalan.

Uç uçabildiğin kadar bu alan senin
Süzül kulakları çınlasın köstebeklerin
Süzül düşmana korku, dosta dirençsin
Süzül teleklerinden obaya adalet insin

Süzül yırtsın karabulutları rüzgârın,
Süzül yeryüzünde yeniden güneş açsın
Süzül ufuklar ışıl ışıl ışık açsın
Bakışların dosta güven düşmana korku saçsın

Süzül bütün püslü hava avcıları ürksün
Süzül ki deliklerine, inlerine girsin
Süzül çığlıkların yeryüzünü inletsin
Süzül ki çakallar ve köstebekler tir tir titresin