Kardan adamlara veda Şiiri - Cevat Çeştepe

çocuk, avucunda iki küçük kömür tanesi ile içeri girer ve seslenir annesine:
- bak, kardan adamın gözlerini yolda buldum, o da baharın gelmesini mi bekliyor anne…

* * *
bir su damlası:
manzaraya sürünce kömür karası gözlerimizi
çıkar ortaya buz renkli zemherinin, donmuş ateşimizdeki parmak izleri
ve kırmaya çalışır ayaz elleri mevsimin, umutla beslenen bütün filizleri
bir nispettir sanki, yoksul ateşlerin odunsuzluğunda.

(ucu bırakılmış dizginleridir yaşamın, taze fidanların koparılan dalları)

bin tane su damlası:
kardan adam diye yazsa da sicilimizin önyüzü
iyi biliriz bir damla yağmurda bile, bin tane gökkuşağına açar gökyüzü
ama işte o zaman da karanlığın külü, kısır bir örtü gibi örter üstümüzü
eşelendikçe daha çok kaybolacağımız, taşkın sularında.

(atlılar gökkuşağı altından geri dönerlerken, bahar seli olur akar nalları)

milyon tane su damlası:
biliyorsunuz değil mi ne olduğunu ayrılıkların
bedenimizde kır papatyalarını okşar gibi okşayan, o ellerini çocukların
bırakamayız işte bunun için, sıcak yazları arkasına atarak karlı kışların
yoksa kim ister güneşin saklanmasını, gecenin karnında.

(kış boyu can yoldaşını, gün ışıdığında göremezse eğer bir evin duvarı)

sayılamayacak kadar çok su damlası:
bizim sonumuz sonsuz ölüm, üzülmeyin ne olur
daldan dala konan serçe gibi bu iç döküşümüz size, ölüm korkumuzdur
bir damla suda günaydın diyebilmek ise yüzünüze, bu da umudumuzdur
gene de pencereden bakmayı unutmayın, gelecek kışlarda.

(bir kardan adam istemez mi süpürge yerine, elinde bahar dalı tutmayı)

* * *

çocuk,elinde bahar çiçekleri açmış bir dal ile girer içeriye ve seslenir annesine:
-bak, ne buldum eriyen karların üstünde, bahar kardan adamlar için ölmek demek mi anne…