Karanlığı Örten Aydınlık Şiiri - Mesut Sav

Mapustayım dört duvar arasında,
Parmaklıklar arkasında.
İlk olarak nasıl geldim bilmiyorum,
Bir kitap mı yazmışım,
Bir türkü mü tutturmuşum sevda üstüne,
Hümanizm üstüne...

Çokta merak etmiyorum nasıl geldiğimi,
Hücreyi merak ediyorum hücreyi.
İlk defa kim,neden kullanmış, bilinmez.
Bilinen bir şey var dostlar söylüyorum.
Canlıları ayakta tutan hücredir.
Hücreleri sevmişim bundan.

Hücreler benim güneşim.
Akıtılan kanlarım kızılı,
Solmuş tenim sarısı,
İşte bu güneşin,
Bir seher vakti yeniden doğuşu.