Karanlığa Asılan İnciler

Gecenin göğü, simsiyah bir örtü,
Üzerinde parlayan ışıltılar,
Sonsuzluğa uzanan parıltılar,
Karanlığa asılan incilerdir.
*
Işıklarıyla, yol gösterirler hep,
Sessizce fısıldayan, seslerdir tek,
Onları seyredenler, bu gözler hep,
Umutla bakarlar, geceye tek tek.
*
Yeryüzü uykuya daldığında hep,
Göklerin lambaları, yanar tek tek,
Bir ışık seli, bir aydınlık pak pak,
O karanlıkta, yanan fenerlerdir.
*
Yıldızlar birer elmas cevher gibi,
Göz kırpar, izlerler uzaktan beni,
Büyülü bir şölen, sihir görseli,
Gönlüme huzur verirler, her gece.
*
Her biri birisine sır taşıyan,
Uzak diyardan ışıltıyla gelen,
Kainatın gaip sonsuzluğundan,
Gizemin, birer işaretidirler.
*
Onlara bakınca anlarsın ancak,
Hayatın ne değerli olduğunu,
Umutların hep taze kaldığını,
Onlar, hiç sönmeyen birer ışıktır.
*
Gecelerin sessizliğinden gelen,
Onların varlığıyla, hemen dolan,
Göğe bakınca, sen bile anlarsın,
Sonsuz aşkın, varlığını bulursun.