Karakış Şiiri - İbrahim Senirget

Dışarıdaki soğuk
Kapalı pencereler ardından bile
Hissediliyordu
Çenemi göğsüme gömerek
İlerledim
Kötü sabun kullanmaktan
Kör jiletle traş olmaktan
Hışır hışır olmuş suratımla
Soğuktan çatlamış ellerim
Yapışmış halde silahına
Göğsüm dik ilerledim
Postallarım sanki yok gibi
Buz tutmuş parkam
Daha çok ben onu ısıtıyor olabilirim
Dinlenmeye hakkı olmadığını
Daha idrak edememiş
Hasta bedenim
Ölüm döşeğinde bile olsan
İlerlemeye mecbursun,
sefil bedenim
Ve,öyle bir kış yaşanıyor ki
Bütün şiddetiyle
Bizlerin,garibin,işçinin,emekçinin
Askerin her nefesinde