Kara Osman Nalbant Şiirleri - Şair Kara ...

Ben sana Aslan deyim
Sen bana Osman de
Mevsim bahar
Aylardan nisan de

Gafil yol yordam bilmez neşeyi keder eder
Adam olmayan adam, her şeyi heder eder.

Mızrap teli vurdu, tel beni vurdu
Kuzumu yemezse, severim kurdu
Gözlerim görüyor, dizlerim durdu
Leylamı özledim, çölü özledim

Gün başlarken
Bir dilek diliyorum
Dün dileğim tutmadı
Bugün de tutmayacak
Biliyorum.

İçime bir kurt düştü, o tuzağı kim kurdu?
Gel de çıkar içimden, içime düşen kurdu

Dert değil bir yalan, canıma yetti
Neyim var neyim, yok sel ile gitti
Kırk senelik çilem, dün gece bitti
Leyladan ayrıldım çöle gel deme

Diktiğim kavaklar, kurudu bu yaz

Ağlarsa anan ağlar, ana bu da geçer de
Yüreği yanan ağlar, bana bu da geçer de

Aslanlar vuruşur çakallar kaçar
Dilberin kartalı yüksekten uçar
Solan kırmızı gül, yeniden açar
Cananın sesini duyduğu zaman

Eyer kaşı gümüş, kısrağı doru
Beraber çözülür, zor olan soru
Yıllardır tanırım, seviyor zoru
Yol vermeyen dağı aşıyor yiğit

Güneş tepemizde, nazlı yar ever

Bağında yitmiştim sen buldun beni
Ben canı bırakmam, bu can da teni
Karanlıklar zinhar, korkutmaz seni
Bir ölüp bin doğan, tansın yıldızım