Kara Osman Nalbant Şiirleri - Şair Kara ...

......Artarak devam etsin, bilime olan ilgin.....
Günde bir kalem tüket, bir ömür yetsin silgin

Günde beş kez söyledim, çare olmadı öğüt
Damlaya hasret kaldı, kurudu salkım söğüt

Hasat kaldırılır ambarım dolar
Herkes dua etse, durulur sular
Sam yeli esince güllerim solar
Gazeli savuran güzü neyleyim

Arif olan anlar, besbelli derdim

Yüz yüze zorlandığım en zor soru niçindir
Bilin ki suskunluğum çok sevdiğim içindir

Közü kül eyleyen şey, alevin nisyanıdır
Kıskançlık denilen şey, kölenin isyanıdır

Damlaya yakın
Gölden uzaktayım
Denizin kızını
Seni seviyorum
Sağ kolum kırık
Sol ayağım yaralı

Nevruzda esen yel, savurur karı
Bil ki her çiçekten bal almaz arı
Yakıp da kül etse, sevdanın narı
Elimi sürdüğüm gülü bırakmam

Akşam yakın bağım ırak
Sen bir usta ben de çırak
Acı duymam kesip bırak
Bürme beni demedim mi?

Yuvamı kendim yaparım

Düşümde uzaktan gözlerim seni
Beden aynı beden, şalvarın yeni
Mevsimler sırayla, kucaklar beni
Bahara ne deyim yaza ne deyim

Mircan yüke yığmaz, ettiğim esi

Er seherde cananı çağıran dil şad olur
Ozan oğlu ozanın alt soyu kürşad olur