Kapılar Şiiri - Atila Yalçınkaya

Kapılar var arkasında insanlar.
Yapılar var her yanında isyanlar.
Ardınsıra bakakalan düşmanlar.
İyi günde sığınılan kapılar.

Kapılar var arkasında hüzünler,
Vur patlasın, çal oynasın düğünler,
Arkasında ağlayanlar gülenler,
Rızık için beklenilen kapılar.

Kapılar var semalara açılır….
Bazısından sanki nurlar saçılır,
Kimisinden köşe bucak kaçılır,
Cehenneme doğru çeken kapılar.

Hasret ile dokunursun onlara..
Dokununca gark olursun nurlara,
Bazı kapı var; açılır ruhlara,
Mekke, Medine de eşsiz kapılar.

Kimi kapı kapalıdır açılmaz..
Bazısının önünden de geçilmez,
Varlığıda yokluğuda seçilmez,
Nefret ile bakılası kapılar.

Kapılar var cevizdendir gövdesi,
Burda olur tövbekarın tövbesi
Söner burda kimisinin öfkesi..
Öpülerek girilesi kapılar.

Kabe nin kapısı doğuya bakar,
O kapıya bakmak yürekler yakar,
Kapısından tutan Cennete akar
Kabenin içinde eşsiz kapılar..

Medine de Efendimin Ravzası,
Yirmi dört tür bu Cennetin kapısı,
Kapılardan biri Selam kapısı,
Hacer’ül Esved in güzel kapısı.

Kabededir Babüs’selam kapısı,
Babüs’Sefa Babül veda kapısı,
Buradadır İbrahimin kapısı,
Körde olsak gidilesi kapılar.

Kapılar dan en muteber olanı;
Rabbimizin rahmet dolu kapısı.
Bendesiyiz.bir ömür o kapının,.
Azad olmaz kuluyuz.o kapının