İki kapı önündeyim.
Birini açsam seviyorum,diğerini açsam seviliyorum.
İlki zaten hep açık, tek giren ben değilim,
galiba tek çıkamayan benim.
İkincisine cesaret edemiyorum.
Kapının kolunu tutsam,onun elini tutamıyorum.
Olurya oradan da çkamazsam,
yine tek seven ben olursam,
çaresizce ağlarsam,
üzülürsem,
kapılar kapanırsa üstüme,
karanlık vurursa gözlerime...
Yine tek çıkamayan, ben mi olacağım.
Kayıt Tarihi : 28.9.2005 08:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiir tadında şairane bir ruh ve yaşamla kalın...
TÜM YORUMLAR (1)