Kanber Orhan Şiirleri - Şair Kanber Orhan

Kul hakkını yemek, haram diyeni.
Deniz feneriyle çalarken gördüm.
Yirmi beş yaşında, armatör olup.
Gemiyle ummana dalarken gördüm.

Duyduk yaptırmışlar sarayı hanı

Üstüme yükledin gönül derdini.
Aşk deyip de geçilmiyor Gülizar
Ölüm derler ayrılığın ardını.
Aşka kefen biçilmiyor Gülizar

Gönül sarayımı eyleme pazar.

Azrail’le kurdum can pazarımı.
Ölüm benim ile pazarlık etme.
Yol üstüne kazın dost mezarımı.
Ölüm benim ile pazarlık etme.

Vücudum şehrinde depremin ucu.

Anayasal haklar bizim davamız.
Direne direne kazanacağız.
Özgürlük uğruna ulu kavgamız.
Direne direne kazanacağız.

Yürüyoruz Atatürk'ün izinden.

GEVHERİ

Sabırla olurmuş ham erik dalda.
Sende olgunlaşıp yettin GEVHERİ.
Riya’ya meyletme bu ulu yolda.
Sende Hak yolunu tuttun GEVHERİ.

Gayri gözyaşlarım akar kurumaz.
Çağladıkça çağlar coşkun sel gibi.
Borana dönüştü şimdi durulmaz.
Gerilerden bakma gayri el gibi.

Yüreğime hançerini sapladın.

HERGELE....Taşlama

Yan yana getirip, iki kelime.
Kendisini âşık sanmış HERGELE.
İftirayı sarmal, yapmış diline.
Kendisini âşık sanmış HERGELE.

Doldur ver bâde’yi, zehirden olsun.
İçerim elinden, zehir’i güzel.
Ölürsem sevdiğim, canın sağ olsun.
Eylemem ben sana, kahır’ı güzel.

Kul olmak yakışmaz, seven insana

Turnam ne ötersin, susuz göllerde.
Yaraladın beni dost beni beni.
Yardan mı ayrısın gözün yollarda.
Yaraladın beni dost beni beni.

Dost bilip sırrını ellere açma.

Giydik derviş hırkasını.
Deli’dir dediler bize.
Bir fırkaya aza olduk.
Veli’dir dediler bize

Hak bilinen yola gittik.