Kanber Orhan Şiirleri - Şair Kanber Orhan

Gene gam yükünü yükledin bana.
Çekilmezde dert ortağım çekilmez.
Bülbül misaliyim saldın figana.
Çekilmezde dert ortağım çekilmez.

Felek sillesini hep bana vurdu.

Felek beni çekti dara.
Dost değil özüm dost değil.
Koydu beni zardan zara.
Dost değil sözüm dost değil.

Koydu beni zardan zara.

BİRE DİVANE KORHANİ

Ozan’lık senin neyine.
Bre divane Korhani.
At kalemi dön köyüne.
Bre divane Korhani.

Alo alo Ankara
Cebimde yok beş para.
Eğer Param olursa.
Alacağım araba.

Arabası kadillah.

Neden bitmez benim gamım efkârım.
Sebebini bilmiyorum sevdiğim.
Borana dönüştü gönül baharım.
Sebebini bilmiyorum sevdiğim.

Gene felek ile çektim kurayı.

Âşık’lık sazınan, sözünen olmaz.
İnsan gevherinde, töz olmadıkça.
Hünkâr Hacıbektaş Veli misali.
Her cana bir bakan, göz olmadıkça.

Baş eğmedi Hızır, denen zalime.

Doldur da içeyim zehir’i saki.
Yaşanacak hal mi kaldı dünyada.
Ben kara giyindim ellerse haki.
Tutunacak dal mı kaldı dünyada.

Felek döndürüyor dert ile çarkı.

Bu dünyanın hali naçar.
Güleceksen gül ey gönül.
Kimi konar kimi göçer.
Geleceksen gel ey gönül.

Zalimlere etme mihnet.

Güzel senle, bir yastıkta baş olsam.
Geceleri uykularım, hoş olur.
Sana değil, bir çirkine eş olsam.
Başımı koyduğum, yastık taş olur.

Kirpiklerin oktan, vurdun solumu

Sevdiceğim seher yeli estikçe.
Hercai menekşe gibi kokarsın.
Kem talihim karayazım küstükçe.
Isırgan misali canım yakarsın.

Uzak diyarlardan aldım kokunu.