Biz hep kanadı kırık kuşları sevdik
sevgimizle aşkımızla iyileştirdik
sonra uçup gittiler
el sallamak düştü payımıza
şimdi uzaktan izlemek acıtıyor gözlerimi
bir bilsen içimdeki kimliksiz senler'i
bir düşürsem dilimden beli kırılacak kelimelerin
konuşamıyorum
dillerime prangalar vuruyorum
gözlerime miller çekiyorum
saçlarımda hazan karası
dikiş tutmaz acılarımın
kabuk atma serenatlarıydı
sana gel demeyi düşündüğüm anlar
yalnız sendin tek gerçeğim
ve yine yalnız sendin gözlerime aşk ile bakan
kulaklarımda sesin şahlanıyor
gözlerim istemsiz yokluğuna ağlıyor
teninin kokusu yok
dudaklarının izi silinmiş
sırlı aynalarda kaybolmuş suretin
bir tek gamzelerin kalmış aklımda
ölünce gömülmek istediğim o vaha
kefensiz
tabutsuz gömsünler oraya beni
geceler demini alırken
yokluğun doluyor ince belli bardağıma
yudumluyorum hüzünleri
koynuma giren yalnızlığa inat
mavi bebeklerimi saklıyorum güneşin göz kapaklarına
umut hep olsun sevdam
umutsuz insan yaşamaz
ağlamak vakti
sessiz
çıtırtısız
dertli dertli
Deniz Gece Mavisi
Kayıt Tarihi : 28.10.2023 03:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!