Kan Çiçekleri Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Barbar medeniyetin bedevi amelleri
Ürküttü dilsiz güneyli çiçekleri
Barut kokusu bomba bulutu
Tüketti minicik bedenleri
Tüketti kocaman hayalleri
Yetim kaldılar, yetim
İnsanlık öldüğü günden beri

Tarumar olmuş kökten kopuk çiçekler
Kan içip birbirini yiyecekler
Ölüme yakın varlığa uzak
Adına mülteci diyecekler
O diyar senin bu diyar benim sürülürken
Bir adi antilop sürüsü çekecekler

Öksüzler yağdıran bombalar dökülür
İğrenç ağızlarından süper güçlerin
Viran şehirlerde gölgeler ağlar
Açlığa doyulan tokluk günlerinde
Ve bir kerime kirlenir karanlık kabuslarda
En temiz hayaller haya etinde

Karamsarlıkların dahi zifir olduğu gözlerde
Ümide dökülen parça betonlar yansır
Ve kahrolası medeniyet asılır
Masum bebek hıçkırıklarında
Her köşe başında bir çeşit vahşi
Sut kokan ağızları mermiyle silmekte

Barbar medeniyetin bedevi amelleri
Ürküttü dilsiz güneyli çiçekleri
Barut kokusu bomba bulutu
Tüketti minicik bedenleri
Tüketti kocaman hayalleri
Yetim kaldılar, yetim
İnsanlık öldüğü günden beri