Kalmadı gitti Şiiri - Sami Gökay

Ortalığı almış fisku rezalet,
Herkes kendine bulmuş bir mazeret,
Durmadan artıyor maraz ve illet,
Doktorlarda çare bulmadı gitti.

Açıklığın adı moda ve ziynet,
Erkekte edep kadında iffet,
Hepimizin baş düşmanı cehalet,
İnanç ve itibarımız kalmadı gitti.

Kabus çökmüş milletin üstüne,
Kimse güvenmiyor artık dostuna,
Herkes düşmüş birbirinin kastına,
İtimat ve güven kalmadı gitti.

Güvenilmez bu dünyanın malına,
Kimsenin ettiği kalmaz yanına,
Birğün ölüm gelir tatlı canına,
Yazık oldu derler ödlüde gitti.

Fakirde sabır, zenginde sefahat,
Ne çoğa şükür nede aza kanaat,
Kalmadı çekildi hayır bereket,
Şükrün kıymetini bilemediler gitti.

Her neye bakarsan başka manzara,
Kimisi saz çalar kimisi de tambura,
Enson unda götürürler mezara,
Derler hiçbir eser koymadı gitti.

Bu fani dünyaya meyil bağlamış,
Oruç tutmamış namaz kılmamış,
Kırk yaşına girmiş sakal koymamış,
İlim amel ihlas kalmadı gitti.

Okunan ezana kulak vermezler,
Vaaz’ı nasihat tan hisse almazlar,
İslam’ın şartını sorsan bilmezler,
Gaflet gömleğini giyenler gitti.

Yarabbim senden dileriz hidayet,
Ol Muhammed Mustafa’dan şefaat,
Farzlara itaat sünnete hürmet,
İnanç ve itibar kalmadı gitti.

Alim odur bildiğini gizlemez,
Diline gelen her sözü söylemez,
Sami hiç kimseye sitem eylemez,
Sadece doğruyu söyledi gitti.
12.04.1988