Kalemin Kaderi! .

Cumhuriyet

7.3.1993 PAZAR

Kalemin Kaderi! .

Bu kalemler neler yazmadı ki..
Notlar, denemeler, şiirler, güzel sözler, krokiler, imzalar..
Ve daha neler neler…
Kalemin kaderine bakın ki mürekkebi tükenmeden, gazeteci-yazar Uğur Mumcu'nun aramızdan ayrılmasını da yazıyor. Kederli..
Ama tükenmiyor mürekkebi, daha yazacakları var.
Çok değerli Uğur Mumcu'nun Cumhuriyet'teki köşesini, kitaplarını okuyanımız çoktu.
Ancak Mumcu istediği ölçüde an’ı duyuramamış olmanın sıkıntısını da yaşıyordu. Hayattayken bu güne ulaşmayı görmek isterdi eminim.
Aydını-cahili, küçüğü-büyüğü, kentlisi-köylüsü, Türkü-yabancısı,Türkiye'si-dünyası böylesine aydınlansın, laiklik ve Atatürkçülük adına -bilinci uyarsın, tek yumruk tek ses olsun. Böyle görmek Türkiye'sini.
Değerli Mumcu'yu susturmak istemi geri tepti.
Susturmak isteyenlerle aynı görüşü paylaşan kitlelerde bile tepki uyandırdı eylemleri.
Bir tek hedef aldılar. Milyonları uyandırdılar.
Beyinlerdeki mum ışığı büyüdü, meşaleye döndü.
Kitleler 'Ayrımsız' bir araya geldiler, tek ses tek yumruk
oldular. 'Birlikten doğan gücü' gösterdiler 'Can alıcılara.'
Her ne kadar 'Can almak Allah'a mahsustur' sözüne saygıları yoksa da..
Korku yüreklerinde! .
Korkuyla yaşamak, yatmak 'güç' olmalı.
Korku yüreklerinde! .
Ağırlığını taşımak zor olmalı, “Dağlar' kadar.
'Korku Demokles'in kılıcı' gibi tepelerinde.
Susmak onlara yakıştı..
Görkemli, hazin, ağlatıcı olduğu kadar ışık saçan bir değerli gazeteci-yazarı henüz 51 yaşında uğurladı milyonlar. Ebedi uykuya giderken bile görev başındaydı. Laiklik ve Atatürkçülüğü biraz daha tekrarlatmak için direndi. Cenaze arabası itilerek götürüldü. Motor sesi bile istemedi, Atatürk ve laik sözü anlaşılamayacağı için.
En sevdiğin çiçek karanfil miydi, gül müydü, lale miydi? . Benden de kucaklar dolusu karanfiller ve bir o kadar da sevdiğin çiçekler sevgili Mumcu. Ailene, tüm basın camiasına, tüm sevenlerine, tüm yaşayanlara başsağlığı diliyorum.
Rahat uyu? Görevin, bıraktığın yerde durmayacak! . Devam ediyor! ..
Mumcu'lar ölmez! ..
'Kalemin kaderi' diye başlamıştım, ama şimdi bu kalemi kırmak mı, saklamak mı gerektiğinden emin değilim...

Mebrure Coşkunsu /Ressam
14.ÜNCÜ YILINDA SAYGIYLA ANIYORUM.