İnsan neden hep başkalarının isteklerini yapar da kendine hep geç kalır?
Neden mutlu olmak varken acıyı seçer?
Ve neden etrafı onlarca insanla doluyken sadece bir kişinin yanında olmasını ister?
Nedenler içinde cevapsız kalmak da sevgiye dair mi?
Peki, sevgi bu kadar acı mı?
Neden bumerang misali atıp atıp tutuyorum içimdeki cenazeyi?
Oysa ellerimle toprağa verişim daha dün gibi.
Dilin öldürdüğünü yürek yaşatabilir mi?
Balık sudan çıksa yaşayabilir mi?
Balık ölünce su mu suçlu?
Bir suçlu arayışında olmak da sevgiye dair mi?
İnsan kendi yırtığının üzerine örtü örtüp,
Neden canla başla başkalarının söküklerini diker?
Ve neden hep delikler büyük, yamalar küçük kalır?
Hayat ne bilinmez bir bilmece...
Senden gidemeyişim de sevgiye dair mi?
Gökkuşağı görmek için illa yağmurun dinmesini neden beklemek zorundayım?
Her gece gözlerime şimşekler çakarken,
Yağmurun gözlerime damla damla yağışı sevgiye dair mi?
İnsan herkesle savaşır da bir sevgiye yenilirmiş...
Yenildiğim sen misin yoksa duygularım mı?
Galibiyetin içindeki mutluluğu bile yaşayamayan ben,
Neden çift kale maçların kalesi oluyorum?
Dar alanda köşe kapmaca oynamalarım,
Çocukluğumda çalınan misketlerim kadar neden canımı yakmıyor?
Hayat adına olgunlaşmak sevgiye dair mi?
Elime kalemi her aldığımda boğazıma düğümlenen sözlerin hiç mi suçu yok?
Konuşmayı unutmuş dilim mi suçlu yoksa sevmeye and içmiş yüreğim mi?
İki yüz elli gramlık et parçası neden kanatır bir insanın vicdanını?
İnsan vücudunda yüzlerce kemik varken
Sadece kalp kırılması bir tezat değil mi?
Anlamsız hayatın anlamsız yaşayan insanlarıyız.
Eksiğiz...
Kimimizin insanlığı yok, kimimizin vicdanı.
Hep yanlışlar yapıyoruz ama en çok da kendimize.
Beni affetmemesini istediğim tek varlık yine benim.
Ben de olsam beni affetmezdim.
İsot kokulu burnuma baldıran zehiri koklatan ben değil miydim?
Bazen ben bile beni affetmiyorum.
Üzdüm, kırdım, ağlattım.
Peki ne kazandım?
Kocaman bir hiç.
Hayata inan; çıkar yolun bir gün mutluluğa değil de hiçliğe çıkar.
Hiçbir şey olduğunu bilip ona göre yaşamaktır.
Şimdi tekerleği vidalarından atıp, somunları kaldırımlara saçılmış bir arabayım;
Hangi parçam nerede bilmiyorum.
Bu kadar acının içinde yaşamaya çalışmak da sevgiye dair mi?
Sahi, adam bana yüreğini kiralar mısın?
Yüreğinin fiyatı ne?
14.08.2024 20:18
Kayıt Tarihi : 14.8.2024 21:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)