Kal Oldu beyim Şiiri - İsmet Murat

KÜL OLDU BEYİM
Yaban mersinleri, böğürtlen murtlar,
Kavrula kavrula kül oldu beyim.
Ormanlar yanarken, çakallar kurtlar,
Kavrula kavrula kül oldu beyim.

İntizar eyleyin vicdanı köre,
Yerlerde sürünsün uzunca süre,
Canlı cansız varlık göz göre göre,
Kavrula kavrula kül oldu beyim.

Bu nasıl ihanet, bu nasıl kindi,
Karıncalar yerin dibine sindi,
Yavruyu beslerken tavukla hindi,
Kavrula kavrula kül oldu beyim.

Ateş böcekleri fener yakarken,
Ceylan, maral melül melül bakarken,
Sincaplar sıçrayıp dala çıkarken,
Kavrula kavrula kül oldu beyim.

Kuşlar havalanıp kanat açarken,
Börtü böcek daldan dala geçerken,
Çekirgeler çayır çimen biçerken,
Kavrula kavrula kül oldu beyim.

Örümcekler dantelini örerken,
Köstü yer altında ömür sürerken,
Tilki, çakal inlerine girirken,
Kavrula kavrula kül oldu beyim.

Bir tek kıvılcımla oldu olanlar,
Gözyaşı akıttı benzi solanlar,
Köstü, kaplumbağa çıyan yılanlar,
Kavrula kavrula kül oldu beyim.

Müçtehit'im nacizane bedenim,
Çam, gürgen' im, kızılağaç, laden'im,
Temiz havam, mineral' im maden'im,
Kavrula kavrula kül oldu beyim.

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi