Kahve Şiiri - Tülin Sezer

Yalnızda içilir yanımda olmayanların Şeref’ine bu kahve...

Çınar ağacının gölgesi vurdukça balkona...
Kedinin kovalamasından kaçışan kuşlar ötüşüyor...
Bir uçak geçiyor çok uzaklarda...
İz yapmış bulutların arasında...

Tren sesi çok derinden duyuldu bak yine ...

Rüzgargülünün hışırtısına karıştı rüzgarın ıslığı...

Karşı apartmandan Ağlayan çocuğunun sesi geliyor...
Fırından yeni çıkmış kek kokusu
sarmaladı mahalleyi...
Olması gereken kimler varsa karşımda hayal eder içerim...
Bir yudum onlara...
Bir yudum kendime...
Kim demiş yalnız içilmez ferah kahveler?
Kendi kalabalığımda,
Bugün kendim için telvenin bahanesi...