Kahve Şiiri - Amine Özdemir

Herhangi bir neden belirtmeden sen uzunca uyurken,çekip gideceğim.bilirsin hiç veda etmem edemem.edebilseydim gece yapmazdım bunu.ben bir gece ansızın çekip gideceğim.ve muhtemelen veda etmeyeceğim(ve sana birkaç kelime:sana veda edebilen insanları çok sevme,onlar geceleri değil gündüzleri giderler,vedalarıyla..) kendini bok gibi hissedeceksin,herneyse.üzüleceksin normal olarak.ben senin üzüleceğini bildiğim için daha çok üzüleceğim ama belli etmeyeceğim.bilirsin çok iyi beceririm.
Öyle olmuş gibi yapmayı….
Sen küfürler edeceksin arkamdan.
Ve taşkalpli diyeceksin bana.telefon edeceksin,elinde sigaran olacak tahminen.
Terbiyeni aşmadan hesap soracaksın bana.hiçbir cevabım olmayacak,savunulacak bir yanım yok.ne çok paramparça olmuşum.ben kendime gelmeden sana koştum.yolda kendimi düşürdüm.
Bu kara düşen saç teline benzemiyor.. Bulamıyorum
Biliyorum … gülmeyeceksinde
Gülmek artık sağlıksız ve uzağında kalacak..
Tavşan şapkadan çıkacak; bu oyunun ikinci oynanmayacak.
Bir gün karşılaşacağız.hiçbir şey olmamış gibi davranacağız; ..
Kahve sözümüz vardı.. 17 den kalan..
40 yıl hatrına değil bir saatlik isteyeceksin.
Biliyorum, çok özleyeceksin.
Dışarıda kahve içmediğimi bildiğinden ısrar edemeyeceksin.
Bende (öyle umuyorum) o gece olduğum gibi olmayacak içim
Muhtemelen berbat bi haldeyim.
Gözlerimin etrafında mor halkalar..
Etrafımızda veda halkaları olacak.
Ben pişman olucam sen düşman..
Bunuda gizliycem; küfür edicem tabi durur muyum?
Ama bu sefer kendime diycem.
Çok hak ettim.
Gözlerine ilk ve son kez bakıcam.
Ölürüm belki bu gün..
Çok istiycem.. ama yinede belli etmiycem.
Biliyorum..
Bok gibi hissedicem.
Ama; kahvenin sözünü bile etmiycem.