Kahve Şiiri - Zeynep Beyza Doğu

Toprak rengi diyebilirdik
Çikolata rengi de diyebilirdik
Bozayı rengi, fındık rengi, karınca rengi...
Işığın bu tonunu kıran onca şey varken
Etrafımızı iri ağaç gövdeleri kaplamışken
Biz kahverengi demeyi seçtik
O tefecik, hokkacık, bir de sırtındaki çizgi
Nazende bir ağacın, güliverane çekirdeği
Üstelik bir de bitişik yazdık

Maviye gökrengi
Sarıya güneşekaçan
Yeşile yaprakburnu
Mora patlıcanhavli
Griye külbastı
Turuncuya porumtakal
Diyebilirdik pekala
Madem öyle
Tüm renkler kelimelerden esinlenseydi

Ama fakat lakin müşkülütezat
Diyemedik
O kadar diyemedik ki
Kahverengiye kahverengi demeseydik
Başka ne derdik kim bilir
Diye sormak
Hududumuzun sınırlarını zorlar oldu

İsmi, koskoca bir renge verilen
Kokusu sokakları saran
Torbalardan ve bardaklardan eksik olmayan
Tüm dünya tarafından yudumlanan
Başka bir çekirdek var mı ki
Halbuki o sadece bir tohum
Yeni bir kahve ağacı olmak isteyen
Tefecik bir tohum

Zaten kendisiyle bir dalda tevafuk etseniz
Yabancılarsınız
Belki dikkatinizden dahi kaçar
Çünkü can alıcı bir kırmızıya kimse kahve demez.
Kahve çekirdekleri de dahil
Kimse kimsenin geçmişiyle meşgul değil
Öyle olsa kahverenginin ismi, kırmızı olurdu
Çünkü önceden kırmızıydı
Şuan hangi renkseniz, o renksiniz

Şöyle düşünelim
Kahverengi bir kahve çekirdeğisiniz
Ve bir zamanlar kırmızı büyüdüğünüzden
Hatta ondan önce de yeşil doğduğunuzdan
Kimsenin haberi yok
Affedersiniz
Fihristli ansiklopediler hariç
Bir de meraklı çocuklar
Ama onun dışında yok