Eğlen turnam sana var bir emânet
Al mektubum, yara vermeden gitme
Ala gözlerini eyle ziyâret
O gülgez yüzünü görmeden gitme
Götür bu nâmemi el-aman aman
Ehl-i aşkıñ hemdemiyim gâfil olan bî-haber
İşbu ilmin remzi müşkil anlamayan bî-haber
Ta ezelden hissemendim kısmetim taksîmde var
Hamdülillah oldum âgâh ehl-i tuğyân bî-haber
İlm-i ledün okumadım dinledim gûşum ile
Ehli inkâr bulmaz imanı dini
Gıybetkâr o mel‘un İslâmı taşlar
Kalbi kasvet tutmuş def olmaz kini
Âşığa hor bakar imamı taşlar
Mevlâyı tanımaz eylemez tekbir
Pîr-i Küfrevî’den olan pertev-i nûr-ı ezel
El-gıyâs, el-gıyâs, şâh-ı nûrân el-gıyâs
Cümle mücrimânesine, kıldı rehber, lemyezel
Dil-i vîrânımı ta‘mir eyle, aman el-gıyâs
Dil kapısın aç gel yoldaş olalım
Cehd eden menzile yetmez mi yâ hû
O menzilde bin bir gülşan bağı var
Çeşitli çiçekler bitmez mi yâ hû
Riyalar yok ise ahuzarında
Dil kapusun aç gel, yoldaş olalım
Cehd eden menzile yeter göresin
O menzilde bin bir gülşan bağı var
Çeşitli çiçekler biter göresin
Riyalar yoğ ise ahuzarında
Eya gönül kamu derdin seni var edene arz et
Habibi Ahmed’ini zatına yâr edene arz et
Varup arş-ı muallâda Bir’e zâr edene arz et
Bütün matlubunu Hak’tan alıp kâr edene arz et
Cemî-i enbiyânın sevgilisi servere söyle
Ebâ-Bekir, Ömer, Osman, Aliyye’l-Haydar’a söyle
Ey hallaç sen gözün aç
Yayın çek panbuğun at
Allah sana rahm etti
Her işten oldun berat
Zan etme işin uzar
Ezelki demlerden ayrıldın heyvah
Şimdi o meclis-i demân görünmez
Sen orada ey dil olmuşken âgâh
Noldu o cilveli zaman görünmez
Derler idbar bahtın bağını kitler
Fani dünya senin neyen
Hep güvenen noldu gitti
Vurdu, tuttu, kırdı, attı
Son ucu devrildi gitti
Âdem ata, bunca nebî,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!