Kafa Kâadı Şiiri - Adnan Durmaz

1

ben bende yitmiş gitmişim
kendimi yangınlara viranlara soruyorum
dibe vuruyorum bazan..
yüreğime hesaplar veriyorum

yapraklarımın tozuna dökülen yağmur
her damlası acıyan yerlerime yağıyor
kendimi dağlara taşlara vuruyorum

yalnızlığım diken batar gülüşüme ansızın
mecnun muyum deli miyim neyim ben
olmayacak hayaller kuruyorum bazan

sis basıyor bahar ortası gök boyu zindan..
sesim uzaklaşır benden ayak izlerim kaybolmuş
sonu gelmez dehlizlerde aydınlıklar arıyorum

2
hayatımıza veremediğimiz cevaplar herhalde
gün olur ben giderim.. götürür dalgalar suya düşen suretimle
akşam çöker yiter gölgem yürüdüğüm yollardan...
savrulan yapraklar ömür.. güllere düşer giderim

atlılar geçerdi toprağı sarsa sarsa
bir toz bulutu yükselirdi arkalarında
taşa aşk düşürmeli insanın demiri hamur eden hülyası-derdim
köhnemiş kıraçlarda izleri var mı şimdi
ıssızlarda kaldı çatlamış atların kafatası
kimsenin geçmediği yollara düşer giderim

geride bir şarkı kalır yalnızca yağmurlar bilir...
kan damlayan ağıtlar kalır mı zamanın ellerinde
gözyaşları bekler mi yağmurların biryerlerinde
mecnunun leyla gezdiği çöllere düşer giderim

sallanan mendillerde kurur gözyaşları
bekleyen kandiller söner zamanda
aşkların mezarının – mezatının üstünde kurulur kapitalist kaşaneler
pilastik öpüşler ve lastik sevgililer
kilimlere nakşedilen acıların söylendiği
dillere düşeri giderim

yabancıyım nere varsam..
nasıl olsa gurbet değil mi dünya..
belki yaramı silerler..ayın yüzüne örtülen..tüllere
giderim ben

sen kal öyle ördüğün duvarlarının ardında çocuk..
sevdayı tanımsız yaşayan..
efkârı dilsiz söyleşen..
kendiyle aşikâr yüzleşen..
zamanlar dışı halleşen...
baskın yemiş-yağmalanmış-yıkılmış –paralanmış
can havliyle şaşırmış nedir-kimdir-unutmuş
kullara giderim

bir gidersem geri dönmem..
benim yitirdiğim bir ben..
dönerse de değil benden..
ateşinde yanmak için..
ateşten güller açılan dallara gölgem
3

aşk bahsinde mecnunun adı çıkmıştır
aşka sadık bilinir- çünkü feryadı çıkmıştır

ben aşkı bilmem ki..ömrüm acı ormanı
ne leyla görmüşüm ne sevme fırsatı çıkmıştır

kavganın göbeğinden doğmuştur anası ateşten acı
ömrü ipotek altında –yanan çağların arasatında
bir yolu olmamıştır haksızlığa başkaldırmaktan başka

suskun ateşlerin dilini bilen anlar
yanan başkasıdır hicran içinde –
vurulmuş kurtulsun diye insanlık zulmun pençesinden
asılmış-kesilmiş ormanlarca
biçilmiş göğ ekin misali sayısız
bu başka dağ ey ferhad-bu başka çağ
katliam meydanında kalır ölüsü
cebinden mecnunun kafa kâadı çıkmıştır

adnan durmaz