Kadir Ünlü Şiirleri - Şair Kadir Ünlü

Kül oldu aşina gönlüm
Kaldı bedenim gölgesizin dibinde
Eriyor yüreğim Gün görmüş kar gibi
Yanıyor ciğerim,su vermiyor insafsız
Kezzap döküleydi kaderimin köküne
Söndürdü içimde ki ışığı

Gönül
Kör’e kılavuz
Sağır’a kulak ol
Bağır ,bağır,bağır,
Duyamazlar sağırlar
Görmez gönül gözü kapalılar.

Kalp herkeste vardır ama
Makbüldür,sevgiyle atanı
Dil de herkeste vardır ama
Hayat verir
Sözlerinde bal akanı
Gözleride var herkesin

Senin olsun ak ellerin,bağrında ki güllerin
Mecburuz biz ayrılığa,kader diyorlar buna
Öpmesemde senin olsun,dudakların dillerin
Acı görmesin yüreğin,su yeşili gözlerin

Neşterle aldılar içimden,
Doğuramadım seni,
Öpemeden Gül yüzünü,
Ayrıldı dünyalarımız,gözümün nuru,
Gül Bebeğim.
Vurdu Korana beni,

Gül gibi insandı,adalet dağıtırdı,
Adaletsiz Dünya’ya
Mertti,mağrurdu,
Fırıldak insanlarla,
Savaşmaktan,

Şiir:Kadir ÜNLÜ:23/4/18

Gülüş vardır,arkası hüzün deryası,
Gizleyemez yarasını,
Detone;kahkahası.

Gün doğumu gibiydin,
İkinci bahar mevsiminde ömrüme.
Döndürmüştün nevrimi,o güzel mahur gözlerinle.
Şaşırdım kaldım..!
İçine vuslatsız aşkımı da sararak

Sessiz ve uykusuz zor geceleri,
İçli şiirlerle,güftelerle uğurlar,
Çoğu acılara ve aşka dair,
Yazar da yazar ...
Tükenmez gönül mürekkebi !

Üşüştüler başına,O gelince park’a,
Şımarık kuşlar;güvercinler,
Alışıklar belli,bükük belli,seksenlik amcaya.
Kaynaştılar kıpır kıpır,
Dalıyor kimileri,yem dolu ceketinin cebine,