Kadir Ünlü Şiirleri - Şair Kadir Ünlü

Can çekişiyordu
Beş asırlık imparatorluk
Dağılmıştı çil yavrusu gibi
Parçalanmıştı tahtlar
Kaçıyorlardı bazıları okyanus ötesine doğru
Ismarlama gemilerle

Ve birgün,
Hiç olursun...!
Diz çöker oturursun,
belki kaldırımda bir köşeye yığılınca,
Gene ona tutunursun...!

Tükendi heveslerim,sevincim,
Senden sonra ,bebeğim
Zümrüt gözlerini alıp,
Ardına bakmadan,nasılda gittin,
Acı terler döküyorum,
Uykusuz gecelerim sağır,

Çektin,
gül memeni ağzından.
Doymadan körpe bebek,
aç bıraktın ağlayarak yüreğimi...
Ağlattımı seni böyle geceleri,

Bekle beni ,bekle,Mahşerimiz de,
Sabrına,sevdamızı ekle,
Geleceğim,
Soldurma zümrüt gözlerini,
Susturma aşina sesini,

Çöktü kara bulutlar,bahar gününde
Bir gazele döndüm rüzgar önünde
Alaz düştü bağrıma sönmez yangınım
Nerde yosun gözlerin,ellerin nerde.

Adımla müsemma..!
Bildim bileli kendimi,
Ben gönül insanı Bir Kadir’im,i
İşim iyilik,gücüm sevgi...
Dert ederim her şeyi,oldum olası,

Bir yudum suymuş hayat,
Derya sanmıştım,
Bir baktım ki,
Altmışıma dayanmışım,
Oysa,

Harcadım şu ömrümü,
Tutunmuştum aşkına, 2
Yaktın gittin kalbimi,
Beni döndürdün şaşkına. 2

Vurur kendimi yamacına,yorulmam yüce dağlar
İnerim ovalarına,inse ayağıma kara sular,
Aşkıma dağlar yanar,saklar sırrımı ormanlar
Derdimi kuşlar dinler,beni ancak dağlar anlar