Gün batınca herkes gitti bir yana
Yüreğime hüzün düştü nazlı yâr
Yüzlere gülüşler pay edilirken
Payıma sensizlik düştü nazlı yâr.
Dayanamıyorum yalnızlığına
Canımdan uzakta kalınca tenin
Ruhum tutuşuyor sen olmayınca.
Tutmayınca ellerimden ellerin,
Ellerim üşüyor sen olmayınca.
teninin farkı yok taze goncadan
Ömür boyu seni bir hataya düşürmedim
Sen kabul buyurduysan sana yüz çevirmedim
Hayatımda ilk defa olacağı görmedim
Canan bildim sevdirdim ve kirlettim gölgeni
Hata insana mahsus yüreğim, affet beni
Ey yüreği gökten inme
Ey yüreğime kazıdığım şiir
Nerdesin?
Nerdesin Güzel insan?
Yüreğimde açan çiçek
İstanbul'u adımladım dün akşam
Avuçlarımda yalnızlığın emaneti zemheri ateşiyle.
Gücüm yetmiyor tanelerine yağmurun...
Kıstırıldım sahilinde Kumkapı'nın
Yedikçe şamarını yağmurun, dönüyorum,
dönüyorum
Her mevsim görmeye alıştığım gülüşünü
Ayrılık mevsiminde göremedim,
Nereye sakladın?
Dipsiz bir sevgi uçurumu gözlerinden
kanatlanan kırkıncı yüreğimdir yâr.
Kanat yaptığım özlemine rüzgâr neylesin!
Bir yaprak yağmuruydu
Bizi ıslatan, sapsarı
Eylül yanı ağır basıyordu bakışlarımın
Ayaklarım, güz adımlarıyla
Sana doğru geliyordu
Serçeler,
Ben sana 'beni sev' demiyorum
Demiyorum ki yüreğime gir
Alıp sevgiyi yüreğime sıvama, istemiyorum
İstemiyorum yedi katını cennetin
Ben sana 'yüreğim ol' diyorum
Yüreğim ol ve yaşat beni
Bir nokta menfaat için virgül gibi eğilen insanları sevmiyorum.
İnsanı kişiliğinden eden egoyu bünyesinde barındıran
ve ona boyun eğen insanları sevmiyorum.
Sevmiyorum bir yüzle yetinmeyip iki üç dört yüzle dolaşan insanları.
Fesat illetine tutulmuş yürekleri göğüs kafesinde taşıyan insanları sevmiyorum.
Yapmacık davranışlarla kendine kişilik ve yer kazanmak isteyen
Kavga vakti değil gülüm
Haydi sen de türkü söyle
Kahrolsun her çeşit zulüm
Haydi sen de türkü söyle
Türkülerle yürek okşa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!