Eş, dost, hısım, akraba...
Onlar bizi değil, biz onları kaybederiz her defasında.
Dostu hep yanımızda diye baş tacı yaparken,
Acıdır sevdiğini kaybetmek ,
Ona alışamadan veda etmek.
Onun değerini fark edemeden ,
Onsuz bir ömür geçirmek
Acıdır sevdiğini kaybetmek ,
Hissiyatını yitirmiş kelimeler,
Aşk karın doyurmaz denildiği gün.
Kim demiş, ne zaman demiş bilinmez ama,
Hayat herkese göre basit bir masaldır,
Ama asla mutlu sonla bitmez masallardaki gibi.
İnsan, hayatının süper kahramanıdır,
Evet kendi hayatının kahramanıdır insan,
Fakat herkesi kurtarsa da gün geldiğinde,
Yüreğimde kahpe bir Bizans mutluluk
Ben ise Anadolu'da Müslüman bir imparatorluk.
Belki imkansız diye bir şey yok
Lakin bir çift gözde kayboldu mutluluk.
Öyle severim ki,
Sahra'da suya hasretken su bulmuşcasına
Ömrü denizlerde geçen bir kaptanın
Karayı görünce yaşadığı duygu selinin edasıyla.
Yalnızlığa oynuyorum şu sıralar,
Hani koskoca çölde bir ağaç belirir ya bazen
Hani yedi kat gökte yeri gelir tek başına kalır ya güneş
İşte ben de öyleyim, yalnızlığa oynuyorum şu sıralar.
Kader herkesin yüzüne gülerken,
Çölde su aramak gibiydi
Gözlerinde aşkı aramak.
Acı vermiyordu artık
Her güne belkilerle başlayıp,
Dermansız bir dile sahip olmak.
Ağlar gibisin.
Neden?
Özlemin yok biliyorum ama,
Yoksa pişmanlıktan mı bu gözünden akan iki damla?
Ben bir denize açılmıştım,
Bir korkuya büründü ruhum,
Nedir sebebi, bilmiyorum.
Sanırım ümidimi kaybediyorum,
En sıcak gecelerde bile aşka üşüyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!