Bu kapının eşiğinden
Daha önce hiç geçmedim.
Sağ ayakla mı girilir
Yoksa solla mı
Yasaklar var mı
Yoksa umutlar mı kaplamıştır
Karanfil kanadı
Bıçak vuruldu kalbine
Acı yok.
Bağırma, gözyaşı yok.
Yinede kan akarken bedeninden
sunuyor kendini sevgiliye.
Uzanmış sere serpe yatarken
Hayata gülümsüyordun
Çocuktun her yerde
Yani masumiyet
Yani saflık, sevgi.
Yani yaşam, özlem
Daha dün ne kadar sevinçliydim
Yarın yaşanmayacakmış gibi yaşıyordum
Bir varmış bir yokmuş
Masalmış anlatılanlar
Masalmış tüm yaşananlar
Son içki masam son Lokman
Karanlık gecelerde
Belkide yalnız benim görebildiğim
Parlak bir yıldız
Gönüllerde açan çiçektin
Var olanı yaşamak varken
Bizi bırakıp nerelere gittin.
Kitaplardan satın almıştım
Bir gülüşüm vardı içimde sakladığım
Gizlice kimseye göstermeden
Hep içimde taşıdığım.
Birdenbire farkında olmadan
Öldü içimdeki gülümseme.
Sizin silahlarınızı kuşandım
Çekilin be hey kalleşler
Savaşmak bu mertlik bu ise
Ölüm alsın beni
Kabaran içimdeki volkan
Öfkem patlayan lavdır
Nerede başlar hayatlar
Nerede biter hüzünler.
Günler geçer,geçer geceler.
Bir sensizliktir çöker üstüme
Ah çekerim, çeker giderim.
Yaşla dolar gözlerim
Kapalı kapılar ardında oynanan
Oyunlar vardı akşamlarda
Hüzünler sıralanmış perde perde
Var gücüyle yansada
Işık aydınlatmıyordu karanlığı
Loş bir ışıkta gördüm seni belli belirsiz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!