Kadim Dolunay Şiirleri - Şair Kadim Dolunay

Aşk’a, “ah” ile başlarken…

Rana gecelere süslenince yıldızlar,
Hümâ kuşu gözlerinle kon yüreğimin aşk dallarına.
Sen Firdevs’i izledikçe ben, kanatlarının arasına güller dizeyim;
Yüzümdeki gamzeler sana açsın Fatıma!

Kalbimde gül, yüzümde gonca yetiştiren yâr,
Yüreğin aşina bakıyor, gözlerin ağyar…

Bugün, yokluğunun uçurumunu çiziyorum suretime,
Hece hece sensizliğe düşüyorum.
Bakışlarımdan okunuyor gidişinin salâsı,

Artık, düş kıyısından uyan ey gül!
Yüzüyor gözlerinde gümrah sular…
Mevsimlerden sonbahar; vakit, Eylül
Uçuyor gün batışına arzular…

Rüzgâr özlemler taşır yelesinde,

Elem fırçasıyla sürülür yüzümüze, ömürden izler
En mecruh vakitlerde içimize düştü gümrah denizler

Sallanır tükenen umutlar, yaşamın en korsan dalında
Şimdi ruhumuz da bulanır oldu şu ömür sandalında

Şair, suretinle dizerdi o ahsen kelimeleri
Yazar, kor düşürürdü romanına, zatını görseydi
Gülçehre kalemler yazardı o engin ferasetini
Dondukça tüten, yandıkça üşüten O muamma neydi..?

Gül çağı başlar adınla, Melekler hazırlar yerini

İstiğrak sığınağı, huzurlu bir âlemdir; ah girebilsem
Cevelân eden şu yüreğimi sayfalara dökebilsem
Her beyaz katrem hun, her günüm bir semm
Yemyeşil yapraktım, sarardım, karardım, toprağa düştüm

Zaman sevgiye kurak, ben dostluğa teşneyim

Gözlerinin nehrine dalınca bir b/aşka akıyorum..
Gönlümün sönmüş kandillerini sadece sana yakıyorum..

Kayısı ağaçlarının gölgesinde dinlenirken kendimi rüzgarına bırakıyorum..

Kömürhan köprüsünden sana geçerken, özlemlerimi Fırat’a atıyorum..

Beyhude bir gecede yol bilmez rüzgâr gibiyim
En mutahhir acıların yegâne sahibiyim
Ömr-ü zail’de, fani olanla çevrili her yer
Sineyi kavuran mukaddes aşk’ın talibiyim

Firak kurşunu yiyince donar kalır dimağım

Ben, Filistinli çocuk..
İnsanların gülmeyi unuttuğu, sevinçlerin gömüldüğü yerden yazıyorum..
İçimdekileri kalem taşıyamaz, kırılır gider; gözlerimi kapatıp da yazıyorum…
Ben, Filistinli çocuk..
Bakışlarımda özgürlük nidası, adımda direniş rayihası…
Bitmez bir burukluk biçimindeyim.. Acı benim değil; ben acının içindeyim…

Hayallerim, bir şehrin ıslak omuzlarında…
Bir “gel” diyebilsen, avuçlarına yağacak ruhum.
Dualarından bir cümle üfle gözlerime,
“Amin” de, sür bakışlarımı suretine.

Kadim Dolunay