Kaderin Ağları Şiiri - Necmettin Özgürsoy

Ufukların üstünde batıp kaybolan,
Hüzünle, kederle bezenmiş, çatık kaşların...
Dalıp giden, o hüzünlü bakışların,
Yeşil gözleri benim değil sanki...

Gözlerimdeki kızarıklık, yüzümdeki allık,
Ağlamaktan bir hal olmuş değil,
Batan güneşin, grup vaktinde,
Yüzüme akseden gölgesi sanki...

Gürül gürül çağlayan saf, berrak,
Sonra sessizce kıvrılıp giden,
Gözyaşlarım değil bu pınar,
Kalbimin haykıran sesi sanki...

Ilık ılık esen bu meltem rüzgârı,
Menekşelerin, güllerin kokusunu getiren,
Tabiatı kucaklayan sinem değil,
Ayrılığın o soğuk nefesi sanki...

Varsın tepeler kızıla bürünsün,
Karaları bağlayıp sessizliğe gömülsün...
Kader ağlarını örüp görünsün,
Ecele pusu kurulur sanki...